Μια ζεστή καλλιτεχνική φωλιά στην καρδιά της Αθήνας
Το 2012 άνοιξε τις πύλες του ένας εναλλακτικός πολυχώρος στο Βοτανικό με πυρήνα του το θέατρο,
εναλλασσόμενο
ρεπερτόριο στις δύο σκηνές του, εκθέσεις, εκδηλώσεις, μουσικές παραστάσεις. Το Vault, ένας χώρος
έκφρασης
για κάθε καλλιτέχνη. Μια ζεστή καλλιτεχνική φωλιά στην καρδιά της Αθήνας.
Σε λίγα μόλις χρόνια, μέσα από προσεκτικές επιλογές με ποιότητα, έχει κατορθώσει να ‘χει κερδίσει
εξέχουσα θέση στη συνείδηση
και την εκτίμηση τόσο του θεατρόφιλου κοινού όσο και των ανθρώπων του χώρου που το τιμούν με τις
συχνές επισκέψεις τους.
Σημαντικοί καλλιτέχνες προσφέρουν σπουδαίες ερμηνείες που αγγίζουν τις λεπτές συναισθηματικές γραμμές
του θεατή υπό την
καθοδήγηση έμπειρων μα και νεότερων σκηνοθετών. Και ο στόχος παραμένει μονίμως ένας, μια ειλικρινής
σχέση του χώρου
με την Τέχνη.
Την Τέχνη που, πέραν της γνώριμης θεατρικής μορφής, αντικατοπτρίζεται σε μουσικά δρώμενα όπως την
μελοποιημένη ποίηση του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και τους ήχους των Mertens, Nyman και Tiersen καθώς και
από τους εραστές της φωτογραφίας σε αληθινά συναισθήματα (“Feelings” project, 2017) και αμαρτωλά καρέ
(“Seven” project, 2018).
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Όλες οι θεατρικές παραστάσεις
Curing Room του David Ian Lee (2016 - 2018)
Το αντιπολεμικό αγωνιώδες, άγριο και σπαρακτικό θρίλερ βασισμένο σε αληθινά γεγονότα του 1944 στη Νότια
Πολωνία πριν αποχωρήσουν τα Ναζιστικά στρατεύματα.
Πνιγμονή του Δημήτρη Καρατζιά (2013 - 2015)
Μια εκδοχή του σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα που μεταφέρει το αριστούργημα του Federico Garcia Lorca από την
Ισπανία του 1936 στην Ανατολική Τουρκία του 2013.
Bent του Martin Sherman (2012 - 2013)
Ένα έργο ύμνος στο παράλογο της εξουσίας και τα όρια της ανθρώπινης αντοχής που έχει παιχτεί πάνω από χίλιες
φορές σε 40 χώρες από το 1979 που πρωτοανέβηκε στο West End.
Για ερασιτέχνες και νέους ηθοποιούς με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη
Δημήτρη Καρατζιά
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ: “ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ”
Πως δουλεύεις με έναν ρόλο; Πως τον μεταφέρεις από το χαρτί στο σανίδι. Πως από απλές λέξεις πάνω
σε ένα κομμάτι χαρτί παίρνει
σάρκα και οστά ένας χαρακτήρας; Πως φτιάχνεις το ψυχολογικό προφίλ ενός ήρωα; Και πόσο αυτό σε
απασχολεί
στην καθημερινή σου ζωή;
Πόσο οι δοσμένες συνθήκες, η φαντασία, η αυτοσυγκέντρωση, η αλήθεια, η πίστη, η επικοινωνία, η
προσαρμογή, ο ρυθμός, η συγκινησιακή
μνήμη βοηθάνε να βρεθούμε κοντά στον χαρακτήρα που θέλουμε να δημιουργήσουμε; Δημιουργούμε έναν
ρόλο,
αναζητώντας πάντα την βαθύτερη αλήθεια που πρέπει να φέρει ένας ηθοποιός πάνω στην σκηνή ή είναι
θέμα
τεχνικής;
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ
Απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπάνε το θέατρο χωρίς να έχουν ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό.
Στόχος η επαφή με τον κόσμο
του θεάτρου και η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης παράστασης στο τέλος των μαθημάτων.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ
Απευθύνεται αποκλειστικά σε νέους ηθοποιούς ή σπουδαστές δραματικών σχολών. Η επιλογή των
συμμετεχόντων θα γίνει μετά από
συνέντευξη.
Ο Δημήτρης Καρατζιάς γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε Δημοσιογραφία & Δημόσιες σχέσεις ενώ
παράλληλα ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής
στο Θεατρικό εργαστήρι Παράθλαση. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή Αθηνών του. Γ. Θεοδοσιάδη (1998) και
παρακολούθησε μαθήματα Συγγραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο με τον Στάθη Βαλούκο.
Από το 2000 εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση και τα τελευταία χρόνια σαν
σκηνοθέτης θεάτρου (Elizadeth,
Bent, H μαμά μου πoτέ δεν πεθαίνει, Πνιγμονή, Μικρές Ιστορίες Φόνων, Marvins Room, The Curing
Room,
Φυλακισμένες κλπ), ενώ ταυτόχρονα κάνει και τις πρώτες του συγγραφικές απόπειρες (Elizadeth,
Πνιγμονή,
Αρκετά Πια με την Αντέλα).
Από το 2012 είναι ιδρυτικό μέλος και έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του Πολυχώρου Vault μαζί με
τον Μάνο Αντωνιάδη.
Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 18:15
Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του Τζον Μέρρικ γνωστού και ως Ανθρώπου Ελέφαντα, ενός τραγικά
παραμορφωμένου άντρα που έζησε στο Βικτωριανό Λονδίνο το 1880. Η ζωή του υπήρξε πηγή έμπνευση για τις
τέχνες και τα γράμματα.
Το έργο τιμήθηκε με τα Βραβεία Tony, Drama Desk, Obie Awards και New York Drama Critics’ Circle ως το
Καλύτερο Έργο της χρονιάς το 1979. Από τότε συνεχώς παρουσιάζεται στις θεατρικές σκηνές ανά τον κόσμο,
μιας κι ο ρόλος του Τζον Μέρρικ θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες υποκριτικές προκλήσεις, με μερικούς
πολύ σπουδαίους ηθοποιούς να έχουν αναμετρηθεί κατά καιρούς μαζί του (David Schofield, David Bowie,
Mark Hamill, Bradley Cooper κ.α). Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε το 1980 από το θέατρο Έρευνας του Δημήτρη
Ποταμίτη και αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές και εισπρακτικές επιτυχίες του πάντα
πρωτοποριακού καλλιτέχνη.
O Άνθρωπος Ελέφαντας (The Elephant Man) παρουσιάστηκε στην τηλεόραση σε σκηνοθεσία Jack Hofsiss με
τους Philip Anglim, Glenn Close, κ.α (υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα και 4 βραβεία Emmy), και στον
κινηματογράφο σε σκηνοθεσία David Lynch, με τους John Hurt, Anthony Hopkins, Anne Bancroft, κ.α, όπου
απέσπασε οκτώ Υποψηφιότητες για Όσκαρ (Kαλύτερου Ά Ανδρικού Ρόλου, Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ταινίας,
Σεναρίου, Κουστουμιών, Σκηνικών, Μουσικής και Μοντάζ). Η ταινία καθιέρωσε τον David Lynch ως grand
auteur, αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα του Anthony Hopkins και ανέδειξε το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του
John Hurt.
Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα, του Τζον Μέρρικ, στη Βικτοριανή Αγγλία του 19ου αιώνα που είχε
μια άνευ προηγουμένου φυσική παραμόρφωση. Όταν ο καταξιωμένος γιατρός Τριβς τον παίρνει υπό την
προστασία του, για να τον απαλλάξει από έναν κόσμο καιροσκόπων και εκμετάλλευσης, εκπλήσσεται από το
λαμπρό μυαλό, την ακλόνητη πίστη του και τη δίψα του για αποδοχή, αγάπη και έρωτα. Πόσο όμως ο Τζον
Μέρρικ έχει αληθινά απομακρυνθεί από τα Freek Shows και από έναν κόσμο τεράτων;
Μετά από 100 παραστάσεις την περασμένη σεζόν και λόγω της μεγάλης αποδοχής από κοινό και κριτικούς «Η
Ψιλικατζού», βασισμένη στο αιχμηρό, αστείο και βαθιά συγκινητικό Best Seller βιβλίο της Κωνσταντίνας
Δελημήτρου, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, με την Ελένη Ουζουνίδου στον ομώνυμο
ρόλο, συνεχίζει την πετυχημένη πορεία της στον Πολυχώρο VAULT, από την Κυριακή 27 Οκτωβρίου έως την
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου.
Μια Ψιλικατζού (Ελένη Ουζουνίδου) που με τη βοήθεια της αδερφής της (Άννα Ψαρρά) θα μας αφηγηθεί την
ιστορία της μέσα από το μαγαζάκι της. Την απίστευτη ιστορία μιας γυναίκας που το μόνο που ήθελε ήταν
να γίνει μητέρα. Και που με πολύ ανθρώπινο, αυθόρμητο και ειλικρινή τρόπο βγάζει από μέσα της όλα
εκείνα που νιώθει και σπάει τη σιωπή για ένα θέμα – ταμπού, την υπογονιμότητα. Μια κατάθεση ψυχής, μια
βαθιά κι αληθινή εξομολόγηση.
Η Ελένη Ουζουνίδου, για την ερμηνεία της στην παράσταση «Η Ψιλικατζού» πήρε το 3ο βραβείο καλύτερης
γυναικείας ερμηνείας στα 7α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun και το βραβείο «Άννα Καλουτά» στα
Κορφιάτικα θεατρικά βραβεία 2018-2019 από την Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης.
* Το Installation “Ψιλικά -Τσιγάρα” του Μάριου Βουτσινά, θα εκτίθεται στο Vault, ως μόνιμη
εγκατάσταση για όλη τη διάρκεια των παραστάσεων.
* Ευχαριστούμε τον κύριο Κώστα, τον Βασίλη και την κυρία Ανδριάνα Χρυσάντζα, από το
Ψιλικατζίδικο
δίπλα στο Vault (Κορυτσάς 15) και τον Βαγγέλη Ηλιάκη από τη Δεδεμπίλης Τυροκομική (Ηούς 76, Κάτω
πετράλωνα) για την πολύτιμη βοήθεια τους.
Μετά από 2 χρόνια και 110 παραστάσεις, η παράσταση σε κείμενο και σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη με τη
Μάγδα Κατσιπάνου στον πρωταγωνιστικό ρόλο επιστρέφει, λόγω της μεγάλης αποδοχής από κοινό και
κριτικούς, στον Πολυχώρο VAULT για 20 ακόμη παραστάσεις.
Η Μάγδα Κατσιπάνου έλαβε τo Έπαθλο “Κατίνα Παξινού” στα Κορφιάτικα Βραβεία 2018 για την ερμηνεία της,
ενώ και ο Περικλής Μοσχολιδάκης ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου Συγγραφέα “Αλέκος Σακελάριος”
για το κείμενο από την Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης.
Η Αγγέλικα Νίκλη πουλήθηκε σε ηλικία 13 ετών στον Κόντε Νικόλαο Σαλαμών για να γίνει παλλακίδα του -
μαντενούτα του και έκανε μαζί του δύο νόθα αγόρια, τον Διονύσιο που αναδείχτηκε Εθνικός ποιητής των
Ελλήνων και τον Δημήτριο που έγινε Γερουσιαστής των Ιονίων Νήσων. Λίγο πρίν πεθάνει ο γέρο Κόντες
Σαλαμών παντρεύεται τη μαντενούτα του και νομιμοποιεί τα νόθα παιδιά του που γίνονται και βασικοί
κληρονόμοι της τεράστιας περιουσίας του. Η σχέση λατρείας του Διονύσιου με τη μητέρα του Αγγέλικα
Νίκλη Σολωμού γκρεμίζεται οριστικά όταν ο ετεροθαλής αδελφός του Διονύσιου Ιωάννης Λεονταράκης, γιός
της μητέρας του από επόμενο γάμο διεκδικεί μέρος της περιουσίας του Κόντε Σαλαμών και η μητέρα του
παίρνει το μέρος του. Την ώρα που η Ελλάδα καίγεται απ’ακρη σ’άκρη με την Επανάσταση του 1821, η Δίκη
Σαλαμών συγκλονίζει την Ελλάδα και η Αγγέλικα, θύμα τελικά της αντιδικίας, διασύρεται σε ολόκληρο τον
Ελληνισμό καθώς η προσωπική της ζωή συζητιέται παντού και η ίδια Διάφανη από παντού βιώνει τον φοβερό
εξευτελισμό, τη φτώχεια και την εγκατάλειψη.
Πόσο επηρέασε τη ζωή και το έργο του Διονυσίου Σολωμού η τραγική μοίρα της μητέρας του; Πόσο σημερινή
και επίκαιρη είναι πάντα η κακοποίηση και ο εξευτελισμός μας γυναίκας; Πόσο γνωστά μας είναι τα
γεγονότα και τα ήθη μιας εποχής που σημάδεψε την ιστορία του τόπου μας;
Μια παράσταση διάλογος ανάμεσα στην Αγγέλικα και τον Διονύσιο, μια παράσταση για μια φωνή και ένα
βιολοντσέλο, που παρεμβαίνει και σχολιάζει με τον εξαίσιο ήχο του τα δρώμενα.
Μία σύγχρονη ελληνική κωμωδία, μία παράσταση που με οδηγό το χιούμορ πραγματεύεται τα εμπόδια των
ανθρώπων να διεκδικήσουν και να διατηρήσουν ερωτικές σχέσεις.
“Για όλα αυτά που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ στους οικείους μας και για όλα τα μικρά και μεγάλα μυστικά
μας που κάποτε πρέπει να βγουν στην επιφάνεια”
Η Χριστίνα σε μία κρίση πανικού εγκαταλείπει τη δεξίωση του γάμου της για να βρει καταφύγιο σε μία
ταράτσα, την ακολουθεί ο καλύτερος της φίλος που προσπαθεί να σώσει την κατάσταση. Εκεί συναντoύν έναν
άγνωστο, ο οποίος δεν θέλει για κανέναν λόγο να τους αποκαλύψει γιατί βρίσκεται εκεί. Όταν ανακαλύψουν
ότι δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής ο φόβος, η καχυποψία και η απόγνωσή τους θα αρχίσουν να αναδύονται.
Μέσα απο συμπτώσεις και αποκαλύψεις έρχονται αντιμέτωποι με κωμικοτραγικές καταστάσεις που θ΄αλλάξουν
την πορεία της ζωής τους για πάντα.
Μαζί θα εντοπίσουν και θα αναγνωρίσουν τους φόβους που τους καθιστούν ανίκανους ν’ αγαπήσουν, ν’
αγαπήθουν , να αισθανθούν ελέυθεροι και επιτυχημένοι. Ίσως αυτοί οι τρεις ασυνήθιστα διαφορετικοί
άνθρωποι δεν έχουν βρεθεί και τόσο τυχαία σε αυτή την ταράτσα...
Βερολίνο 1942. Δυο γυναίκες συναντιούνται. Μια Εβραία και μια Γερμανίδα, παντρεμένη με αξιωματικό των
Ναζί. Έχει τέσσερα αγόρια. Έχει τιμηθεί από τον Φύρερ γιατί έφερε στη ζωή τέσσερεις μελλοντικούς
στρατιώτες. “Που θα μάθουν να σκοτώνουν χωρίς πρόβλημα, αγόρια στην ηλικία τους”.
Δυο γυναίκες συναντιούνται και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται. Σ’ ένα Βερολίνο όπου έξω έπεφταν οι βόμβες
βροχή και μέσα οι άνθρωποι χόρευαν και ερωτεύονταν απελπισμένα. “Οι βόμβες βόμβες και η ρούμπα
ρούμπα”. Μνήμες, επιστολές, ανατροπές στη σκιά του φασισμού που εξαφανίζει ανθρώπινες ζωές, στο όνομα
του “πολιτισμού”.
Όλη η ζωή της Γερμανίδας Ναζί, της Λίλυ, οι 18 μήνες που έζησε με την Εβραία Φελίτσε. Και συνεχίζει να
ζει μαζί της όλη την υπόλοιπη ζωή της. Με τις αναμνήσεις της, τις ενοχές της, στην αέναη προσπάθεια να
κατανοήσει αυτό το τεράστιο και αναπάντητο "γιατί;" Γιατί κάποιοι αποφασίζουν για τις ζωές μας; Γιατί
μας επιβάλλουν πώς και με ποιους θα συνυπάρξουμε; Ποιος έχει ορίσει πώς θα ζουν οι γυναίκες, οι φυλές,
όλοι όσοι έχουν άλλες επιλογές ζωής, οι διαφορετικοί; Και ποιος βάζει μέτρο σύγκρισης για διαρκή
ρατσιστικό διαχωρισμό; Ποιος και γιατί αποφασίζει για το μέλλον των παιδιών, των χωρών, των
πολιτισμών;
Μια παράσταση που ξυπνά συναισθήματα και γεννά σκέψεις, με αφορμή μια αληθινή ιστορία αγάπης που
γεννιέται σε ένα τραυματικό ιστορικό πλαίσιο… την ιστορία της Φελίτσε και της Λίλυ.
Σκηνοθετικό Σημείωμα, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Μια Γερμανίδα παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί και μια Εβραία συναντιούνται στο Βερολίνο του 1942 και
μια μεγάλη αγάπη γεννιέται στη σκιά του ναζισμού και μιας πόλης που βομβαρδίζεται στο όνομα του
«πολιτισμού και της τάξης». Σε μια σκοτεινή εποχή, όπου Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί, άνθρωποι
με αναπηρία δολοφονούνταν, περιουσίες καταστρέφονταν, παιδιά σκοτώνονταν γιατί είχαν την ατυχία να
γεννηθούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σ’ αυτό τον τόπο.
Μια αληθινή ιστορία που ενέπνευσε την Ελένη Καρασαββίδου, ερευνώντας την μέσα από το βιβλίο της Erica
Fischer, την ταινία Aimee and Jaguar αλλά και την επικίνδυνη άνοδο της ναζιστικής απειλής και των
ρατσιστικών επιθέσεων παγκοσμίως. Επιθέσεις εναντίον γυναικών, ομοφυλόφιλων, ανθρώπων με αναπηρία,
ανθρώπων με κάθε είδους ιδιαιτερότητα. Η άρρωστη μανία για εξουσία και κέρδος κάποιων, διαμορφώνει
συνειδήσεις εκπαιδεύοντας ανθρώπους να σκοτώνουν συνανθρώπους τους, να ασκούν κάθε μορφής βία χωρίς να
σκέφτονται πως αύριο θα έρθει και η δική τους σειρά. Διαστρεβλώνουν την αλήθεια φανατίζοντας,
χειραγωγώντας. Ένας “θαυμαστός καινούριος κόσμος”, που αποφασίζει ποιος θα επιζήσει και ποιος όχι,
ποια χώρα θα επιβιώσει και ποια θα ισοπεδωθεί, ποια κουλτούρα και ποια γλώσσα θα επικρατήσουν. Ένας
παραλογισμός χωρίς τέλος. Που ακόμα και σήμερα, γιορτάζουμε θλιβερές επετείους και δημιουργούμε αλλού,
σε άλλα σημεία του πλανήτη που καταστρέφουμε, άλλες οδυνηρές επετείους.
Και η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο η παιδεία, η ιστορία, τα ΜΜΕ, κατευθύνουν συνειδήσεις
και διαπράττουν εγκλήματα καθημερινά, από την κλιματική αλλαγή, τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, την
καταστροφή ιστορικών πολιτισμών και άρα της συλλογικής μνήμης, τις μαζικές καταστροφές χωρών και τη
δολοφονία παιδιών. Μια παράσταση αγάπης, μνήμης, ενοχής.
Η Λαίδη Μάκβεθ από το Μτσενσκ του Νικολάι Λεσκώφ είναι ένα ταξικό και βαθιά πολιτικό θρίλερ, που
πραγματεύεται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας φυλακισμένης σε έναν άθλιο γάμο. Ένα θέμα που συναντάμε
σε μερικά από τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα και θεατρικά έργα των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα
όπως τη Madame Bovary, την Anna Karenina, τη Νόρα, και την Hedda Gabler.
Η νουβέλα του Λεσκώφ ενέπνευσε τον Σοστακόβιτς να δημιουργήσει την ομώνυμη όπερα, που έκανε πρεμιέρα
στις 22 Ιανουαρίου του 1934, και να στηλιτεύσει την πατριαρχία και τους ρόλους εξουσίας, επιτρέποντας
να δούμε βαθιά μέσα στα σαπρά της βάθη.
Το έργο τοποθετείται στη Ρωσία του 19ου αιώνα, σε μια εποχή που οι γυναίκες ήταν αδύναμες και
καταπιεσμένες από την κοινωνία. Ο κύριος χαρακτήρας, η Κατερίνα Ισμαήλοβα είναι μια γυναίκα που
υφίσταται την πατριαρχική εξουσία, έγκλειστη σε ένα επαρχιακό περιβάλλον, παντρεμένη με έναν πλούσιο
άντρα μεγαλύτερο της.
Είναι νέα, όμορφη, αλλά καταδικασμένη να ζήσει μία μονότονη και άχαρη ζωή όπως οι περισσότερες
γυναίκες εκείνης της εποχής στη ρωσική επαρχία, ανάμεσα σε άξεστους και αδιάφορους για αυτές άνδρες.
Σε αυτό το είδος ανήκει και ο σύζυγός της. Ωστόσο, η μοίρα της Ισμαήλοβα αλλάζει όταν συναντά το νέο,
όμορφο αγρότη της περιουσίας τους, Σεργκέι, που τη διδάσκει τι είναι να νιώθεις «ζωντανός» και να
κάνεις αυτό που ποθείς.
Ο Σεργκέι θα κάνει τα πάντα να ανέλθει κοινωνικά, και εμπνέει τόσο τυφλό πάθος στην Κάτια Ισμαήλοβα
που οι δυο τους θα οδηγηθούν στο έγκλημα.
Σκηνοθετικό Σημείωμα, Ένκε Φεζολλάρι
Η μοναξιά, το αμπάρι των επιθυμιών, η αγκαλιά, η πλήξη της ανθρώπινης ύπαρξης, επαρχία, στέππα και
σημύδες, εκεί όπου η γυναίκα είναι ένα αντικείμενο , ιδιοκτησία τους αντρός της, μια αόρατη σύζυγος
που γίνεται ορατή μόνο απο έναν κατώτερο, μια γυναίκα που στα μάτια του φαντάζει ισότιμο μέλος μιας
κοινωνίας… ο έρωτας που κατακλύζει και δαμάζει, ο έρωτας δυο διαφορετικών ανθρώπων, η δίψα για ισότητα
και χώρο, η πείνα για σώματα και τίτλους, το αχόρταγο πάθος που μετατρέπεται σε μαχαίρι, που οδηγεί το
χέρι στο φόνο για αυτοπροστασία, για επιβίωση και τελικά για ύπαρξη.. η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ δεν
είναι μόνο η ιστορία μιας γυναίκας που συνάπτει σχέση με τον εργάτη Σεργκέι και οδηγείται σε φόνους
προκειμένου να ζήσει ελεύθερη, αλλά είναι η καταπίεση της ταξικής πάλης, η σαθρότητα των ρόλων στην
πατριαρχική κοινωνία, είναι η επανάσταση που πνίγεται στο αίμα, είναι το τυφλό μίσος που καταλαμβάνει
τους πεινασμένους ανθρώπους όταν στερούνται την αγάπη και κατανόηση ,είναι η ιστορία μιας γυναίκας που
αναζητά την ταυτότητα της, που θυσιάζεται, που αγωνίζεται για να βρεί την προσωπική της ευτυχία, είναι
η οδύσσεια του ανθρώπου προς την καταστροφή όταν του έχουν στερήσει την ατομική του ακέραιη υπόσταση
,που μόνο μέσα απο τον έρωτα καθίσταται ολοκληρωμένος και που θα συντριβεί στο τέλος, χαμένη μόνη σε
μια κοιλάδα δακρύων.
Το ομώνυμο τραγούδι της παράστασης ερμηνεύει η Σοφία Παπάζογλου
Η διασκευή στηρίχτηκε στο βιβλίο του Νικολάϊ Λέσκοφ με τίτλο «Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» που
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ροές σε μετάφραση Άννας Ραδίτσα
Σαμάνθα: Έλα Μαξ σήκω,σήκω να πάμε...
Μαξ: Που να πάμε; Έχεις που να πάμε;
Σαμάνθα: Αλλού!
Δύο φίλοι αποφασίζουν ένα βράδυ να δραπετεύσουν. Στο εγκαταλελειμμένο από χρόνια λούνα πάρκ της πόλης,
αρχίζουν το παιχνίδι. Σαν δύο ακροβάτες στο σκοινί του χρόνου, θυμούνται, εξομολογούνται και
συγκρούονται!
Ένα εφιαλτικό γαϊτανάκι εξουσίας ξεκινά,όπου η βία,ο ερωτισμός,το σεξ,τα τραύματα,η μοναξιά,η
επιθυμία, η ελπίδα και η ανάγκη για αγάπη, παίρνουν σάρκα και οστά! Tα δικά τους...
Τι θα απομείνει ως το ξημέρωμα;
Συγγραφικό σημείωμα, Άκης Δήμου
Η Σαμάνθα και ο Μαξ με ακολουθούν από το 1996. Τότε τους πρωτοβρήκα σ' έναν τυχαίο δρόμο, τότε τους
πρωτοέγραψα. Δεν θυμάμαι την αφορμή, θυμάμαι μόνο ότι μου "φάγανε" κάποια φθινοπωρινά απογεύματα
υποχρεώνοντάς με να τους ακολουθήσω σε μιαν άσφαλτο που πηγαινοερχόταν παφλάζοντας κάτω απ΄τα πόδια
τους, σαν τα κύματα μιας θάλασσας που, είμαι πια βέβαιος, κρυβόταν κάτω από τα τσιμέντα.
Σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά το πρώτο τους ανέβασμα στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης, ξαναμετράνε τις
αντοχές των βημάτων τους σε μια καινούργια άσφαλτο, σε μια καινούργια σκηνή. Τι άλλο θα μπορούσα να
τους ευχηθώ παρά καλό ταξίδι;
Σκηνοθετικό σημείωμα, Θοδωρής Αντωνιάδης
1996: Γράφεται από τον Άκη Δήμου το θεατρικό έργο, Η Σαμάνθα και ο Μαξ στο Βυθό της Ασφάλτου.
2005, 2006: 10 χρόνια αργότερα έχω την τύχη να ‘μαι μέρος του πρώτου ανεβάσματος του έργου,
ερμηνεύοντας τον Μαξ με Σαμάνθα τη Γιάννα Κανελλοπούλου, σε σκηνοθεσία Θόδωρου Γράμψα στο Θέατρο
Τέχνης Καρόλου Κούν...Πολύτιμο ταξίδι!
2019: 13, 14 χρόνια μετά, στο σήμερα, συναντάω και πάλι τη Σαμάνθα και τον Μαξ… Από την άλλη όχθη αυτή
τη φορά… Του σκηνοθέτη. Συνομιλώντας με τα όνειρα, την προσωπικότητα, τη «ματιά» δύο νέων άξιων
συναδέλφων, της Εύης Τσάφου και του Πάρι Σκαρτσολιά, παρέα με πολύτιμους συνεργάτες - συνεπιβάτες!
Όσο για μένα η πολυεπίπεδη γραφή του Άκη Δήμου, είναι το ασφαλέστερο μέσο να προσπαθήσω από άλλη θέση
τώρα, να διανύσω εντός μου, μια ουσιαστική καλλιτεχνική διαδρομή. Να μοιραστώ τα συναισθήματα και τις
σκέψεις μου μέσα από αυτούς του δύο ήρωες, όχι επειδή τους «ξέρω» από παλιά, αλλά επειδή θέλω να τους
ξαναγνωρίσω στο σήμερα… Στο τώρα! Εύχομαι η «ματιά» μας να «συναντήσει» την ψυχή σας!
Η ομάδα Lorem Ipsum, μετά από τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης “Γιοσίρου Γιαμαγκούσι”, αλλάζει ύφος
και προσπαθεί να ασχοληθεί - πάντα με τον δικό της ιδιαίτερο γλυκόπικρο τρόπο - με τη μοναξιά, την
απώλεια και την ανιδιοτελή αγάπη.
“Και πόσο είναι το σύντομα; Ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτή τη λέξη τι είχε στο κεφάλι του; Είναι μια ώρα,
δύο; Αύριο, μεθαύριο; Σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο; Γιατί όλες αυτές οι λέξεις κάτι σημαίνουν, αυτός που
τις έβαλε στα λεξικά δηλαδή ήξερε ότι οι επόμενοι που θα τις χρησιμοποιήσουν δεν θα μπερδευτούν. Όμως
αυτός που έφτιαξε τη λέξη σύντομα ήταν κακός άνθρωπος, έτσι πιστεύω. Χειρότερος ακόμα και από αυτόν
που έφτιαξε τη λέξη ποτέ, το ποτέ είναι και αυτή μια κακή λέξη που δεν πρέπει να λέγεται συχνά αλλά
σίγουρα πιο τίμια από το σύντομα”.
Μια μητέρα τακτοποιεί τη σοφίτα του σπιτιού της. Την προετοιμάζει για να υποδεχτεί την κόρη της που
πια έχει μεγαλώσει και έχει ταξιδέψει σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως τώρα, μετά από περίπου 30
χρόνια περιπλάνησης έφτασε η ώρα της να ξεκουραστεί, να επιστρέψει για λίγο στο πατρικό της, κοντά στη
μητέρα της και στην αγαπημένη της σοφίτα.
“Ο έρωτας δεν πληγώνει. Οι άνθρωποι πληγώνουν. Κι ο έρωτας τρέχει να μαζέψει τα σπασμένα...”
Έρωτας συναρπαστικός, κινηματογραφικός, φιλικός, εξωτικός, μπερδεμένος, δύσκολος, απογειωτικός,
ανατρεπτικός, απίθανος, μεγάλος, σύντομος, αξέχαστος, ανεκπλήρωτος, συνταρακτικός...ατελείωτη η λίστα.
Ποτέ όμως εύκολος. Ή όχι; Μήπως είναι δύσκολος; Μήπως δεν υπάρχει; Κι αν υπάρχει τι είναι; Ποιος έχει
ζήσει τον πραγματικό έρωτα; Ποιος τον μεγαλύτερο; Ποιος τον αληθινό;
“Ο Εύκολος Έρωτας” είναι μια... θεατρική εκπομπή που επιχειρεί ν' απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα
μέσα από αφηγήσεις, διαπιστώσεις, προβληματισμούς και συμβουλές.
Ο γνωστός τραγουδοποιός Σπύρος Γραμμένος, με το χαρακτηριστικό προσωπικό του στυλ, υπογράφει τα
κείμενα και η Ζωή Ξανθοπούλου αναλαμβάνει να τα μοιραστεί με το κοινό, μαζί με τον μουσικό Αστέρη
Κωνσταντίνου επί σκηνής.
Ερμηνεία: Ζωή Ξανθοπούλου
μουσικός επί σκηνής ο Αστέρης Κωνσταντίνου
Κείμενα, Μουσική επιμέλεια: Σπύρος Γραμμένος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ζωή Ξανθοπούλου, Σπύρος Γραμμένος
Σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια: Αμαλία Θεοδωροπούλου
Η Βίκυ Αδάμου και η Χριστίνα Σαμπανίκου αποτελούν ένα δημιουργικό δίδυμο που το διαφορετικό βλέμμα και
το καυστικό χιούμορ αποτελούν το κοινό σημείο αναφοράς τους τόσο στις κοινές όσο και στις ξεχωριστές
καλλιτεχνικές τους δράσεις.
Σύσσωμη η Επιστημονική Κοινότητα επί σκηνής με τη βοήθεια δύο Στερεοτύπων που έχουν παραδώσει το σώμα
τους και τον καταστροφικό τους έρωτα στην επιστήμη, αποκαλύπτει στο κοινό τα αποτελέσματα ερευνών και
μελέτης επί σειρά ετών πάνω στο Αρσενικό και το Θηλυκό και τη μεταξύ τους σχέση.
Επιχειρεί με τη βοήθεια του κοινού να δώσει απαντήσεις πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα: Τι ορίζεται ως
Ανδρόγυνο; Είναι ο Γάμος μια κοινωνική απειλή; Μπορούν δύο ψυχές να μονιάσουν κάτω από την ίδια στέγη;
Σπάνε τα στερεότυπα και αν ναι, τι ήχο κάνουν;
Μαρτυρίες ζευγαριών που έχουν απασχολήσει τους ειδικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους παίρνουν
σάρκα και οστά μπροστά στους θεατές σε μια προσπάθεια κατανόησης πριν προλάβουν να καταβροχθίσουν ο
ένας τον άλλο.
Μία devised παράσταση που συνδυάζει το stand up με τον αυτοσχεδιασμό την παντομίμα και το σωματικό
θέατρο. Η συνάντηση πολλών και διαφορετικών θεατρικών τεχνικών δημιουργεί μία παράσταση που ποτέ δεν
είναι ίδια. Κάθε φορά εξελίσσεται και μεταμορφώνεται ανάλογα με την επίδραση του κοινού.
O Πολυχώρος Vault παρουσιάζει την παράσταση “Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω” από τη θεατρική ομάδα
Ανδρομέδα. Μαρτυρίες παιδιών απ’ όλον τον κόσμο για την κακοποίησή τους και την καταπάτηση των
δικαιωμάτων τους από την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού), έως την
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00.
Το έργο βασίζεται σε μαρτυρίες παιδιών απ’ όλον τον κόσμο, στοιχεία από έγκυρους οργανισμούς, γραπτά
σημαντικών ανθρώπων για το παιδί, ιστορικά ντοκουμέντα των τελευταίων εβδομήντα ετών, μαζί με αναφορές
σε στατιστικές, συγκρίσεις και έρευνες πάνω στον γενικό όρο κακοποίηση του παιδιού, αλλά και στις
άπειρες υποδιαιρέσεις του.
* Ευχαριστούμε θερμά την μικρή Αθανασία Γκόγκα και τον μικρό Μαρίνο Παπαγεωργίου που μας χάρισαν τις
φωνές τους για την ολοκλήρωση του ακουστικού υλικού της παράστασης.
Ο σκηνοθέτης της ομάδας Splish-Splash επανέρχεται με μια σόλο παράσταση που κινείται στους ρυθμούς του
βωβού κινηματογράφου. Από την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου, κάθε Τετάρτη στις 21:00 στον Πολυχώρο VAULT για 8
μόνο παραστάσεις.
Ένας αρχιτέκτονας γνωρίζει τον οδηγό της εταιρίας του, ο οποίος του δείχνει το δρόμο της απελευθέρωσής
του, μια βόμβα. Την ίδια ριψοκίνδυνη διαδρομή ακολουθεί -ίσως όχι τυχαία- κι ένας διάσημος μαέστρος.
Η θεατρική ομάδα Splish-Splash ιδρύθηκε το 2003 από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη
(Johnny O.) και ξεκίνησε την καλλιτεχνική της δράση διασκευάζοντας κλασικά κινηματογραφικά έργα,
βασιζόμενη περισσότερο στην κίνηση και την έκφραση των ηθοποιών, τη μουσική και το γρήγορο ρυθμό.
Η αισθητική του ασπρόμαυρου και η έλλειψη λόγου στα χνάρια του βωβού κινηματογράφου προσδίδουν στην
ομάδα τον ιδιαίτερό της χαρακτήρα. Ο συνδυασμός του κωμικού στοιχείου με το τραγικό, η απομυθοποίηση
των ηρώων και η ανατροπή αποτελούν υλικά δημιουργίας τους.
Ενδεικτικές παραστάσεις της ομάδας: Nomsferatu, Nemfertiti, Jack the Rimper, Jam Dark, Framkenstein,
The Scarmface, The phantom of the ompera, M for little Man, Draculam, ΜetamMorfosis κλπ.
Από τις 30 Νοεμβρίου, το θεατρικό έργο του βραβευμένου αμερικανού συγγραφέα Stephen Sachs ανεβαίνει
για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου με την Ράνια Σχίζα και τον Νίκο
Παντελίδη.
Η συναρπαστικά έξυπνη κωμωδία που ανέβηκε στο Duchess Theatre του Λονδίνου με την Κάθλιν Τέρνερ και
τον Ίαν ΜακΝτίαρμιντ, θα παρουσιαστεί από τις 30 Νοεμβρίου κάθε Σάββατο και Κυριακή στον Πολυχώρο
Vault για 20 παραστάσεις. Θα ακολουθήσει περιοδεία σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Τι θα συμβεί όταν μια άνεργη μπαργούμαν κι ένας διάσημος εκτιμητής έργων τέχνης συναντ��ούνται ένα
απόγευμα σε ένα σπίτι - κοντέινερ στο Bakersfield της Καλιφόρνια;
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η συγκινητική και ανατρεπτική κωμωδία του Στίβεν Σακς, θέτει
ερωτήματα για τη φύση της τέχνης και τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, μέσα από τη συνάντηση
δύο ταξικά διαφορετικών κόσμων. Ένα έργο γεμάτο ιδέες και συναισθήματα που αφήνουν σημάδια φωτεινά και
ανεξίτηλα μέσα στην ομίχλη.
Η Μωντ Γκούντμαν, μια άνεργη μπαργούμαν ζει σε ένα trailer park στο Bakersfield της Καλιφόρνια. Όταν
αγοράζει για μερικά δολάρια από ένα μαγαζί με παλιά αντικείμενα έναν πίνακα ζωγραφικής, κανείς δεν
πιστεύει ότι στα χέρια της μπορεί να βρίσκεται ένα από τα αριστουργήματα του διάσημου ζωγράφου Τζάκσον
Πόλοκ. Καλώντας από τη Νέα Υόρκη έναν από τους καλύτερους εκτιμητές έργων τέχνης στον κόσμο, τον
Λάιονελ Πέρσυ, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αποκαλύψεις που θα φέρει στο φως η συνάντησή τους.
Νέος Κύκλος παραστάσεων για το έργο του Αντώνη Μποσκοΐτη, “Την λένε Εύα” με την τρανς περφόρμερ Εύα
Κουμαριανού στον μονόλογο της ζωής της, Η παράσταση που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία πριν από 3 χρόνια,
μετά τις αλλεπάλληλες sold out εμφανίσεις, τη φετινή σεζόν θα παρουσιαστεί στον Πολυχώρο Vault για 12
παραστάσεις.
Στην ουσία, πρόκειται για μεταφορά στη σκηνή της συνέντευξης που η Εύα Κουμαριανού είχε παραχωρήσει
στον κινηματογραφιστή και δημοσιογράφο Αντώνη Μποσκοΐτη το 2012 για το free press Fagazine.
Η παράσταση απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού kai Μουσικής, όπως κι αυτό της Τρανς Ορατότητας
στην Εύα Κουμαριανού, στα Queer Theater Awards 2016.
Τον Οκτώβριο του 2017 παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στο Λονδίνο, μέσα στον θρησκευτικό πολυχώρο της
Sainte Ethelbourga και ήταν η πρώτη φορά που μία Ελληνίδα τρανς γυναίκα εμφανιζόταν ως ηθοποιός του
θεάτρου στο εξωτερικό.
Tο τραγούδι της παράστασης έγραψε η Λένα Πλάτωνος σε στίχους της Ελένης Φωτάκη και ερμήνευσε η Τάνια
Τσανακλίδου.
Τι κοινό μπορεί να έχει ο Dante Alighieri, ο Botticelli και ο Michelangelo; Τι κοινό μπορεί να έχει
μια Dominatrix, ένας φασίστας, μια ονειροπόλος, ένας καλλιτέχνης, μια ερωτευμένη γυναίκα και ένας
οικογενειάρχης; Και τι κοινό μπορεί να έχουν όλοι αυτοί με τον Fritz Lang, τον George Orwell και τον
Richard Dawkins? Επτά Γράμματα. Ένα ταξίδι αποδοχής, γνωστικής ασυμφωνίας, επιλογών και βιωμάτων που
οδηγούν στην ενσυναίσθηση και την ευδαιμονία με κεντρικό άξονα τη μόνη σταθερά στην οποία όλοι οι
άνθρωποι είναι ίσοι. Επτά γράμματα.
Μετά από 4 χρόνια λειτουργίας στην Ελλάδα και περισσότερες από 40 θεατρικές παραστάσεις, το Tunnel of
Oppression και η Eä - Ενημέρωση, Κατανόηση, Αποδοχή παρουσιάζουν τη νέα παράσταση του Δημήτρη
Πλαβούκου στο Vault Theatre Plus. Θίγοντας σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, η παράσταση εξυμνεί τη
διαφορετικότητα και προτρέπει το κοινό να έρθει αντιμέτωπο με τις επιλογές του, την αλήθεια του και τη
συνειδητοποίηση του δώρου που του έχει δοθεί απλόχερα. Ένα ταξίδι ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής
ξεκινάει στη σκηνή του Vault με μοναδικό σκοπό την αποκάλυψη της αλήθειας. Μετά το τέλος της
παράστασης, κάθε Τρίτη, ακολουθεί συζήτηση και αποφόρτιση από την Ομάδα Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας με
επικεφαλής την Βασιλική Κουρόγλου. Κάθε Τρίτη, η Ο.Ψ.Μ. θα συνεργάζεται και με διαφορετικό φορέα και
θα έχει καλεσμένο εκπρόσωπο από διαφορετικό οργανισμό για να συζητήσει με το κοινό και να το
ενημερώσει για τρόπους με τους οποίους μπορεί να σταματήσει τη διαιώνιση της βίας καθώς και για που να
απευθυνθεί σε περίπτωση που χρειαστεί βοήθεια εξαιτίας μιας κατάστασης που βιώνει.
Το Tunnel of Oppression είναι μια διαδραστική πλατφόρμα που θίγει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.
Συνδυάζοντας την τέχνη της ηθοποιίας και την ψυχολογία, το δρώμενο συνεργάζεται με αρμόδιους φορείς
γύρω από θέματα βίας και καταπίεσης, ώστε να ενημερώσει, να αφυπνίσει και να ευαισθητοποιήσει το
κοινό. Στην Ελλάδα μετράει τέσσερα χρόνια λειτουργίας με περισσότερες από 300 performance και 40
θεατρικές παραστάσεις, στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, στο Μουσικό Σχολείο Ιλίου, στην Τεχνόπολις, στο
Vault Theatre Plus, στο θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής, κ.α., ενώ το έχουν παρακολουθήσει περισσότερα
από 5,000 άτομα. Το δρώμενο συνεργάζεται με φορείς όπως “Το Χαμόγελο του Παιδιού”, η “Διεθνής Αμνηστία
- Ελληνικό Τμήμα” και το “Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος”. Υπάγεται κάτω από την Αστική Μη Κερδοσκοπική
Εταιρεία “Eä” και ο σκοπός του δρώμενου είναι η Ενημέρωση, η Κατανόηση και η Αποδοχή. Όλοι οι
συμμετέχοντες στο δρώμενο συμμετέχουν δωρεάν και προσφέρουν το έργο τους εθελοντικά.
